Katarzyna Szol

Jestem certyfikowaną psychoterapeutką Gestalt. Ukończyłam studia z psychologii na Uniwersytecie Łódzkim.
Posiadam doświadczenie kliniczne, które zdobyłam pracując w Szpitalu Wojewódzkim na oddziałach: Psychiatrii Sądowej oraz Psychiatrycznym Kobiecym i Męskim oraz w Poradni Zdrowia Psychicznego w Pabianickim Centrum Psychiatrycznym, jak również na Oddziale Terapii Uzależnienia od Alkoholu w Wojewódzkim Szpitalu Specjalistycznym im. Marii Skłodowskiej-Curie w Zgierzu. Wcześniej odbyłam staże kliniczne na oddziałach psychiatrycznych w Warszawie i w Krakowie. Swoje wykształcenie psychoterapeutyczne rozwijam szkoląc się także w innych nurtach terapeutycznych tj. EFT, EMDR czy współczesna psychoterapia psychodynamiczna. Pracuję w ko-relacjach w Warszawie. Prowadzę psychoterapię indywidualną osób dorosłych, grupy terapeutyczne oraz terapię par.

W Szkole Psychoterapeutów Gestalt prowadzę zajęcia na 2. i 3. roku, przyjmując rolę trenera-opiekuna dla małych grup.

Edukacja

• Szkoła Psychoterapeutów i Trenerów Grupowych, IIPG
• Szkoła Psychoterapeutów Gestalt, ITG
• Szkoła Terapii Grupowej w podejściu Gestalt, ko-relacje
• Emotionally Focused Couples Therapy, całościowe szkolenie posiadające rekomendację ICEEFT
• mgr psychologii, Uniwersytet Łódzki
• mgr filozofii, Uniwersytet Warszawski
• licencjat z filozofii, Uniwersytet Łódzki

Certyfikaty

• certyfikat psychoterapeuty, PTPG
• certyfikat psychoterapeuty Gestalt, EAGT

Organizacje zawodowe

• Polskie Towarzystwo Psychoterapii Gestalt, członkini
• European Association for Gestalt Therapy, członkini
• Polskie Towarzystwo Psychologiczne, członkini
• Polskie Stowarzyszenie Integracji Psychoterapii, członkini

Wybrane publikacje

• Inspiracje dla psychoterapii płynące z filozofii literatury Maurice’a Blanchota, „Psychoterapia” 2022; 203(4): 43-60 (czasopismo Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego)

O czym według Ciebie studenci powinni pamiętać będąc w procesie kształcenia?

Myślę, że świadomość siebie samego oraz wiedza, to dwie nogi, na których stoi stabilnie terapeuta. Będąc w procesie kształcenia studenci powinni starać się rozwinąć w każdym z tych obszarów.

Dzięki własnej terapii, treningom terapeutycznym, warsztatom, licznym doświadczeniom intrapsychicznym i interpersonalnym zdobytym w Szkole, przyszły psychoterapeuta ma okazje dobrze poznać siebie. Zaopiekowanie się własnymi trudnymi przeżyciami pozwala terapeucie lepiej rozumieć wrażliwe miejsca innych osób, pozwala mu w pełni towarzyszyć drugiej osobie. Dzięki pomocy, jaką otrzymamy w integracji silnych uczuć na własnych procesach psychoterapeutycznych, nasze myślenie nie zostaje zastąpione przez działanie w naszej praktyce psychoterapeutycznej. Gotowość do przyjrzenia się osobistym trudnościom, pozwala następnie na swobodny dostęp do różnych uczuć w procesach innych osób. Niekiedy praca nad sobą pomaga początkującemu terapeucie utrzymać się w pozycji autentycznego zaciekawienia i powstrzymać od nadawania znaczeń za innych. Dzięki niej możemy przyglądać się własnym błędom, bez utykania w poczuciu winy, za to szczerze i uczciwie angażować się w próby zrozumieniu tego co i jak wydarzyło się podczas sesji.

Nie mniej ważna jest wiedza. Stanowi ona istotne wsparcie, o ile nie zasłania nam ona drugiej osoby, ani nie służy kategoryzowaniu jej przeżyć. Wiedza nie tylko pomaga zrozumieć doświadczenie osoby zgłaszającej się po pomoc, lecz stanowi również cenne źródło informacji o tym, kiedy sięgnąć w leczeniu po innych specjalistów, jak zaplanować proces oraz jakie interwencje zastosować.

Na różne wymogi, które studenci i studentki Szkoły muszą spełnić, warto spojrzeć jak na okazje do zyskania wartościowego doświadczenia zawodowego i osobistego. Staże kliniczne i praktyki dają możliwość nauki w różnych środowiskach, najczęściej od specjalistów z wieloletnim stażem. Odbyta psychoterapia własna może stać się nieocenionym zasobem terapeuty. Dobrze jest mieć to na uwadze i z tego skorzystać.

Moja filozofia praktykowania psychoterapii

Praktykę psychoterapii uważam za działanie, w którym zaangażowany, dostępny i responsywany emocjonalnie terapeuta uważnie, krok po kroku, towarzyszy klientowi, w próbie lepszego doświadczenia przez niego i zrozumienia zgłaszanego problemu. Bezpieczna relacja stanowi bazę, dzięki której osoba zgłaszająca się na terapię może odważyć się na kontakt z trudnymi treściami. Odegrane w relacji z innymi, ucieleśnione, czy ożywione w terapeucie, doświadczenia osoby zgłaszającej się na terapie, mogą zostać omówione w sposób otwarty, dzięki zbudowanemu przymierzu terapeutycznemu. W terapii możliwe jest nie tylko lepsze zrozumienie siebie, lecz również wypróbowanie nowych zachowań. Opis ten, nie wyczerpuje oczywiście tego, czym jest praktykowanie psychoterapii na sesji. A jeszcze dochodzi wszystko to co robimy po niej: superwizje, interwizje, szkolenia, rozwój własny, podejmowanie refleksji nad tym czym jest dla nas psychoterapia, co w niej pomaga, jak to co robimy wpływa na nas i innych.

Myślę, że praktykowanie psychoterapii jest wymagającym zadaniem. Pomaga w nim zamiłowanie do samej psychoterapii, gotowość pracy nad sobą i taka zwyczajna chęć bycia z innymi.