Ewa Obuch-Woszczatyńska

Od studiów zaangażowanie i rozwój zawodowy poświęciłam pracy z młodzieżą, parami rodzicielskimi, rodzinami. W Młodzieżowym Ośrodku Profilaktyki i Psychoterapii MOP nabyłam doświadczenie w prowadzeniu psychoterapii krótko i długoterminowej z młodzieżą, terapii grupowej, warsztatów i treningów rozwoju osobistego, a od pewnego czasu terapii rodzin i par rodzicielskich.

Wspieram profesjonalistów w środowisku oświatowym prowadząc superwizję dla psychologów, pedagogów, terapeutów. W prywatnej praktyce prowadzę psychoterapię dla osób dorosłych i superwizje.

Od dwudziestu lat nieustannie uczę się i rozwijam się jako psychoterapeutka wzbogacając wiedzę i kompetencje pod okiem polskich i odwiedzających Polskę gestaltystów.

Edukacja

• Międzynarodowa Szkoła Gestaltowskiej Terapii Rodzin, IIPG i GTK Kairos
• II Szkoła Superwizorów IIPG
• Tożsamość terapeuty Program Uzupełnień, IIPG
• II Szkoła Psychoterapeutów i Trenerów dla Dzieci, Młodzieży i Rodziców, ITG-PSPP
• Dwuletni Program Pomocy Psychologicznej dla Młodzieży, Młodzieżowy Ośrodek Psychologiczny i Fundacja Bene Vobis
• mgr pedagogiki specjalnej o specjalności resocjalizacja Wyższa Szkoła Pedagogiki Specjalnej (aktualnie APS)

Certyfikaty

• Certyfikat Psychoterapeuty Gestalt, EAGT
• Certyfikat Psychoterapeuty Gestalt, PTPG
• Certyfikat Superwizora, EAGT

Specjalizacja

• Psychoterapia młodzieży
• Psychoterapia rodzin i par rodzicielskich
• Superwizja i wsparcie dla pracowników oświaty
• Psychoterapia traumy

Organizacje zawodowe

• Polskie Towarzystwo Psychoterapii Gestalt, członkini
• Europejskie Stowarzyszenie Terapii Gestalt EAGT, członkini

Dlaczego zdecydowałaś się zostać psychoterapeutką?

Na trzecim roku studiów pedagogicznych trafiłam na staż uczący pracy psychologicznej z młodzieżą. Nauka poprzez doświadczanie, rozwijanie umiejętności, aktywne zdobywanie wiedzy obudziła we mnie chęć do pracy socjoterapeutycznej i profilaktycznej z młodzieżą i rodzinami. Szybko zaczęłam pracować w Poradni MOP. Potrzeby zgłaszających się klientów wymagały wiedzy klinicznej i terapeutycznej oraz pogłębionych kompetencji psychologicznych, więc szybko podjęłam decyzję o uczeniu się zawodu psychoterapeutki. Osoby, z którymi pracowałam i pracuję zmieniają się, dynamika kolejnych pokoleń wymaga szukania odpowiedzi ciągle na nowo, dlatego ten zawód jest twórczy, uczy otwartości, uważności, wymaga zaangażowania umysłu, serca i ciała dla zrozumienia drugiej osoby i udzielenia jej pomocy. Ten system wartości, bycia w świecie jest mi osobiście i zawodowo bliski.

O czym studenci powinni pamiętać w procesie kształcenia?

Właśnie o tym, że są w procesie kształcenia. A to oznacza, że mogą zadawać dużo pytań, popełniać błędy, nie posiadać wiedzy, doświadczeń, umiejętności. Uczenie się to proces, w którym powoli przyrastają kompetencje, pojawia się świadomość miejsc do rozwoju i miejsc zasobnych i twórczych. Wzbogacające w edukacji jest częste korzystanie z ciekawości jako uczucia otwierającego na nowe. I co najważniejsze kształcenie psychoterapeuty jest doświadczeniem relacyjnym, więc stałe korzystanie ze wsparcia, kontaktu z nauczycielami i innymi studentami będzie uczące i rozwojowe.