Piotr Rękawik

Jestem absolwentem Instytutu Integralnej Psychoterapii Gestalt (IIPG) oraz członkiem Polskiego Towarzystwa Psychoterapii Gestalt (PTPG). Z pierwszego wykształcenia jestem mgr sztuki, studiowałem aktorstwo w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie (obecnie Akademia Teatralna). Po 8 latach pracy w zawodzie aktora zająłem się prowadzeniem warsztatów rozwojowych dla biznesu. Po kolejnych kilku latach ukończywszy szkołę coachingu zacząłem również prowadzić procesy coachingowe. Naturalną koleją rzeczy, w obszarze wspierania ludzi, czym zajmuję się od wielu lat, było dla mnie pójście „głębiej”, w rozumienie pierwotnych czy też głęboko skrywanych dążeń, fantazji, ale także przeszkód, trudności blokujących realizację swoich potrzeb, pragnień, swojego jestestwa. Ta potrzeba zgłębiania oraz wieloletni własny proces terapeutyczny w nurcie Gestalt doprowadziły mnie do rozpoczęcia nauki w Instytucie Integralnej Psychoterapii Gestalt. I tak zaczęła się moja przygoda w zawodzie psychoterapeuty. 

W Szkole Psychoterapeutów Gestalt prowadzę zajęcia z technik i metodologii pracy terapeutycznej (bajka i wizualizacja).

Edukacja

• 4-letnia Szkoła Psychoterapeutów i Trenerów Grupowych, IIPG
• Intensywny kurs porozumienia bez przemocy – NVC
• Coach Wise – Szkoła coachingu
• Grupa Trop – Szkoła trenerska
• Akademia Sztuk Teatralnych im. St. Wyspiańskiego w Krakowie, mgr sztuki

Specjalizacja

• Psychoterapia w obszarze problemów relacyjnych
• Psychoterapia zaburzeń osobowości
• Praca szkoleniowa na rzecz początkujących psychoterapeutów

Organizacje zawodowe

• Polskie Towarzystwo Psychoterapii Gestalt, członek

Moja filozofia praktykowania psychoterapii

W pracy z Klientami kieruję się zasadą tu i teraz, czyli sprawdzam, jak problematyka Klientów jest widoczna w relacji Klient/ Klientka – Terapeuta. W ten sposób można dotknąć istoty problemu dziejącego się w tu i teraz, w relacji terapeutycznej, w której, jak w szkiełku mikroskopu, widać z czym Klienci borykają się w życiu. Zasada tu i teraz nie jest zagadnieniem wystarczającym, aby Klienci wracali do zdrowia, przywracali swoje zdolności samoregulacji, ale z pewnością jest to zagadnienie niezbędne w każdym procesie terapeutycznym.

Zawód psychoterapeuty jest dla mnie niekończącą się fascynacją. Proces odkrywania kolejnych warstw skomplikowanej natury ludzkiej, dochodzenie do pierwotnych motywacji, pierwotnych blokad jest pasjonującym procesem choć niejednokrotnie bardzo trudnym a niekiedy frustrującym. Pasji jest jednak znacznie więcej.